Kłodzkie piwo
Piwo od średniowiecza do czasów nowożytnych było podstawowym napojem w miastach dawnego Dolnego Śląska. Woda, często zanieczyszczona, powodowała choroby układu pokarmowego i przenosiła zarazki.
Piwo, dużo słabsze od dzisiejszego, było znacznie bezpieczniejsze. Pili je wszyscy – dorośli i dzieci; podawano je nawet chorym w domach szpitalnych. Spożywanie piwa dozwolone było także w okresach postu. Średnie dzienne spożycie na trunku osobę oblicza się w tym czasie na ok. 2 litry.
Kłodzkie piwo jęczmienne i pszeniczne znane było na Śląsku ze znakomitej jakości, a jego produkcja w Kłodzku, prowadzona przez słodowników i piwowarów, była ważnym i częstym zajęciem mieszczan. Przywilej warzenia piwa był regulowany przez miejscowe prawo.
Już w średniowieczu przywilej ten miało ok. 200 domostw w Kłodzku. W XV w. specjalna rada powołana przez miejskich rajców zajmowała się sprawdzaniem, na jaką skalę przebiega produkcja piwa prowadzona pod kłodzkimi domami i czy jest ona zgodna z ilością zawartą w przywilejach.
Informacja ta jest źródłowym potwierdzeniem zagospodarowywania podziemnych komór nie tylko jako miejsc przechowywania piwa, ale również jako słodowni.